تصمیم گرفته‌ایم توی غار زندگی کنیم

شیرزاد عبداللهی‪-‬ جمعی از فعالان صنفی معلمان از شهرهای مختلف کشور، همزمان با تقدیم بودجه دولت به مجلس با تعدادی از نمایندگان مجلس دیدار و گفت‌وگو کردند. مقدار بودجه وزارت آموزش و پرورش، افزایش حقوق معلمان، ناعادلانه بودن طرح افزایش پلکانی حقوق، تسریع در صدور پروانه فعالیت برای تشکل‌های صنفی، برخورد امنیتی با اعتراضات معلمان ، آزادی غیر مشروط معلمان، برخورد صدا و سیما با موضوع تنبیه بدنی و تخریب چهره معلم توسط این رسانه در جامعه از جمله مطالب مطرح شده توسط فعالان معلمی بود. نوبت به نمایندگان رسید. داود محمدی عضو کمیسیون آموزش و سهمیه انجمن اسلامی معلمان در لیست امید گفت: «پاداش [پایان خدمت] فرهنگیان نسبت به بسیاری از ادارات دیگر بهتر پرداخت شده. هیچ راهی جز ورود به تشکل ها ندارید... نظام پله ای از یک نقطه به پایین است که در آموزش و پرورش خلاف قانون اجرا می‌شود.» غلامرضا حیدری عضو کمیسیون برنامه و بودجه مجلس و نماینده لیست امید از تهران گفت: «علت بودجه کم این است که هزینه‌های برونی کشور زیاد است هزینه‌های سوریه و یمن و دیگر هزینه‌های برونی کشور زیاد است ... مسئولان کلان کشور اینطور تصمیم و گرفته اند . اختیارات جایی و مسئولیت جایی دیگر است . روند اداره کشور طوری است که ما فقط می‌توانیم محکوم کنیم و. در تامین منابع مالی و فروش نفت مشکل داریم و عراق با وجود همه کمک هایی که از ما می‌گیرد یکی از کشورهایی است که بیشترین کارشکنی را در فروش نفت ما دارد». حجت الاسلام مهدی شیخ عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: «بودجه را دولت می‌دهد و اختیارات ما برای جابجا کردن آن بسیار محدود است. طرف اصلی شما دولت است که باید فشار مدنی بیاورید و مجلس نیز حمایت می‌کند. در مورد برخورد با فرهنگیان من شرمنده هستم که این اتفاقات در کشور می‌افتد، افکار عمومی را روشن کنید و افراد حقوقدان در کنار خود داشته باشید. ما دنبال راه‌هایی برای ایجاد درآمد برای آموزش و پرورش هستیم شما نیز پیشنهاد دهید... چرا نباید بتوانیم از صندوق ذخیره ارزی برای آموزش و پرورش برداشت کنیم؟ مجوز این کار را فقط رهبری می‌تواند صادر کند. در مورد گزارش صدا و سیما از همدان پیگیری می‌کنیم.» فریده اولاد قباد عضو کمیسیون آموزش مجلس و فراکسیون امید گفت: «مصوب شد سه میلیارد دلار از صندوق ذخیره ارزی برای آموزش و پرورش برداشت شود ولی انجام نشد .» خانم فاطمه سعیدی عضو کمیسیون آموزش و فراکسیون امید گفت : «بودجه را کسان دیگری باید بیاورند؛ رئیس جمهور، جناب نوبخت و جناب وزیر بیشترین نقش را در زمینه تخصیص بودجه دارند. به رئیس جمهور گفته ام شما اراده‌ای برای بهبود آموزش و پرورش کشور ندارید. درمورد آقای بهشتی و عبدی باید خانواده ها درخواست عفو مشروط بدهند تا ما پیگیر شویم.» نفر آخر هم؟ میرزایی[نماینده...؟] گفت: «میزان درآمد و هزینه‌های کشور همخوانی ندارد. درآمد کشور ۴۰۶ هزار و هزینه‌های کشور ۴۳۷ هزار میلیارد تومان است .ما تصمیم گرفته ایم توی غار زندگی و کنیم اما به مردم نگفته ایم .در مورد صدور مجوز ها در سال ۹۵ همه قانون‌های قبلی در این زمینه ملغی شده است . و اعتقاد بر این است که تشکل صنفی وجود ندارد و همه ۶۰۷ تشکل می‌خواهند در پوشش صنفی کار سیاسی بکنند . برای رسیدگی به این مورد یک فوریت درخواست دادیم که مصوب نشد و کار به روال عادی انجام خواهد گرفت و زمان بر خواهد بود.» جمع بندی صحبت‌های نمایندگان ما را به اینجا می‌رساند که در بحث بودجه و معیشت معلمان، اختیارات نمایندگان محدود و نزدیک به صفر است. بودجه را دولت می‌نویسد جابه‌جا کردن ردیف‌های آن از نمایندگان بر نمی آید. ترمیم حقوق معلمان از طریق برداشت از صندوق ذخیره ارزی در اختیار نمایندگان نیست. هزینه‌های دولت ، 30 هزار میلیارد تومان بیشتر از درآمدها است. و خلاصه نمایندگان توپ را به زمین فعالان می‌اندازند، بروید روشنگری کنید... بروید عضو تشکل ها بشوید... منابع درآمدی به ما نشان بدهید...به دولت فشار بیاورید... خانواده زندانیان طلب عفو مشروط کنند... پرسش این است نمایندگانی که بعد از استقرار در مجلس چنین رئالیستی مسایل کشور را تجزیه و تحلیل می‌کنند چرا اکثرا موقع انتخابات و رای گرفتن از معلمان محدودیت‌های نمایندگی را نادیده می‌گیرند و سوار بر اسب تخیل، انبان وعده‌های خود را سخاوتمندانه به روی معلمان می‌گشایند؟ آیا سال آینده در انتخابات مجلس باز هم داوطلبان نمایندگی مجلس در حضور معلمان وعده معیشتی و افزایش حقوق و رفع تبعیض می‌دهند و با معلمان عهدنامه امضا می‌کنند؟ آیا باز هم معلمان به وعده‌های تخیلی و خارج از اختیارات نمایندگان باور می‌کنند؟ ورزش3...