وقتی بدن، ساز می‌شود!

بهره‌گیری از بدن انسان برای تولید ریتم، صدای نواخته‌شدن دست‌ها روی بدن، و کوبیدن پاها روی زمین، صدای کف زدن‌ها و همراهی‌شان با نوای تار و آواز و سازهای دیگر...؛ آنچه بود که در «آنگاه نگاه گاه آه» گذشت.
به گزارش ایسنا، علی قمصری این روزها مشغول برگزاری پروژه «آنگاه نگاه گاه آه» با گروه «همنوازان حصار» است که اولین اجرای آن در تهران، شامگاه گذشته (دوم دی ماه) در تالار رودکی روی صحنه رفت. این اجرا با بداهه‌نوازی تار (علی‌ قمصری) و پیانو (بهنام ابوالقاسم) آغاز شد و با تصنیف «چنگ اندوه» ادامه پیدا کرد.
بخش بعدی این کنسرت که از آن به عنوان «بدن خوان» نام برده شد، برای مخاطبان رنگ و بویی تازه‌تر داشت؛ اعضای گروه «بادی‌پرکاشن (بدن کوب)» از بدن خود به عنوان یک ابزار نوازندگی استفاده کرده و در حالی که صحنه را در اختیار داشتند با نواختن دست‌هایشان روی بدن و کوبیدن پاهای‌شان روی زمین دقایقی به اجرا پرداختند.
قمصری در این‌باره گفت: «بادی پرکاشن شاید یکی از بخش‌های متفاوت و جالب اجرای تازه ما در تهران باشد. یکی از حرف‌های تازه موسیقی قرن بیست، رهایی از وزن قید دیوارهای خط میزان‌های کلیشه ای بود. این رهایی که برای غرب دستاوردی مدرن بود در سنت‌های کهن شرق از دیرباز وجود داشته. به همان شدت که شرق در حال بازنمایی دیروز غرب است، غرب در حال کشف شرق کهن است. ریتم‌های موسیقی جنوب، کرمانج، بلوچستان و ... حکایت از نوعی رهایی دارند که حصار میزان نماها محدودشان نمی‌کند. ادوار ایقاعی موسیقی قدیم ایران که امروز در موسیقی سنتی تکریه بیشتر از موسیقی خودمان معمول هستند، نیز از همین رهایی حکایت دارد.»
در ادامه «جولان» نیز با نوای تار قمصری و بدن‌کوبی اجرا شد. سپس بهادر صحت به عنوان خواننده آواز و دیگر نوازندگان به اعضای بادی‌پرکاشن و قمصری ملحق شدند. «آنگاه نگاه ...»، «آتش»، «ساعت شنی»، «سقوط، آزاد»، «نای و نوا» و «ای عاشقان» قطعاتی بودند که در ادامه اجرا شدند؛ البته بخش‌هایی از این کنسرت به تکنوازی کمانچه و تار اختصاص داشت.
طراحی صحنه این اجرا و تصاویری که در پرده پشت سر هنرمندان به نمایش درمی‌آمد نیز برای مخاطبان تداعی‌گر حال و هوای پاییز و زمستان جنگل بود. ورزش3...