شادی موتور توسعه است

عادل جهان‎‌آرای: معمولا برای رسیدن به یک تحلیل و شناخت دقیق یا نسبی از یک موضوع اجتماعی یا فرهنگی نهادها و اشخاص شروع به گرفتن آمار می‌کنند و بعد براساس داده‌های جامعه آماری خود، به یک جمع‌بندی می‌رسند و برنامه یا کاری را که می‌خواهند انجام بدهند، به پشتوانه آن جامعه آماری خواهد بود. جامعه آماری در مسائل اجتماعی بیش از دیگر حوزه‌ها خود را نشان می‌دهد. اما گاهی مشاهدات میدانی هم می‌تواند برای رسیدن به یک نتیجه‌ای تاثیرگذار باشد. اگر این روزها گذرتان به اتوبوس‌های درون‌شهری افتاده باشد -که یقیناً افتاد- به وضوح دیده‌اید مسافرانی را که در اتوبوس‌های درون‌شهری نشسته‌اند، حالا فرقی نمی‌کند در کدام شهر باشد، به جز آنکه وارد اتوبوس بشوند و جایی بایستند که گویی خود یکی از آرزوهای دست‌نیافتنی است، کمتر با هم نجوا می‌کنند یا نشانه‌ای از شادی و و نشاط در آنها دیده می‌شود.
شادی مولفه‌ای نیست که تصمیم‌گیران و برنامه‌سازان و حتی قانون‌گذاران و مسئولان بخواهند به راحتی از کنار آن بگذرند. جامعه ناشاد و عبوس، به جای آنکه به سوی پیشرفت و توسعه و حرکت کند، روندی قهقرایی را در پیش خواهد گرفت. شاید برخی از کارشناسان بر این سخن خرده بگیرند و نخواهند یکی از موتور وهای پیشران توسعه را شادی بدانند، اما تجربه نشان داده است و کشورهای پیشرفته خود موید این مطلب هستند که بی‌تردید همه کشورهایی که با سطحی از توسعه و پیشرفت روبه‌رو هستند به همان نسبت مردمانی شاد و با نشاط دارند. اما مردمانی که اغلب در کشورهای توسعه نیافته یا دارای بحران‌های اجتماعی به سر می‌برند، میزان شادی و نشاط آنها به مراتب کمتر از کشورهای توسعه یافته است. کشورهای توسعه یافته هم بی‌دلیل توسعه نیافتند یا امکانات توسعه‌یافتگی از آسمان برای آنها فرو نیفتاده است، بلکه مردم همان کشورها آستین بالا زده‌اند و به دور از دغدغه‌های زیستی روزمره و به دلیل داشتن امید به آینده خود، شبانه‎روز تلاش کردند تا آنکه بتوانند به جمع باشگاه توسعه‌یافتگان راه یابند. بارها ما در مثال‌های تطبیقی یا قیاسی خود با کشورهای دیگر کره جنوبی را شاهد آوردیم که این کشور 50سال پیش از نظر امکانات فناوری یا توسعه‌یافتگی شاید کمتر از ما بود، اما این کشور امروز یکی از کشورهای توسعه یافته مطلوب شناخته می‌شود و کشور ایران را متاسفانه به بهترین شکل در زمره کشورهای در حال توسعه به شمار می‌آورند. اما وقتی که می‌خواهیم مولفه‌های توسعه‌یافتگی را بر شماریم، ما هم از نظر سخت‌افزاری و هم نرم‌افزاری که به مسائل اجتماعی مرتبط است، فاصله زیادی با آن کشورها داریم. یکی از مهم‌ترین این مولفه‌ها نبود شادی است. امروز کافی است که به صورت گذرا در دنیای مجازی جست وجو کنید تا آمارهای افسردگی و نگرانی و
غم و نبود شادی را در جامعه با آمارهای گوناگون ببینید. مسئولان اگر باور ندارند در روز یک بار با اتوبوس‌های بی‌آرتی سفر کنند تا از نزدیک شاهد نبود شادی در جامعه شوند. شادی موتور توسعه است، خوب است که مسئولان و تصمیم‌گیران باور کنند. ورزش3...