اندر حکایت پشتک وارو زدن برای نگفتن حرفی

مازیار سوادکوهی- طنزنگار: باور بفرمایید ما نسبت به بسیاری از مسائلی که در اطراف ما می‌گذرد سعی می‌کنیم بی‌تفاوت باشیم. البته این بی‌تفاوتی به این صورت نیست که اگر مثلا کسی مشکلی داشت، نخواهیم مشکلش را حل کنیم. یا بخواهیم نسبت به بالا رفتن قیمت مرغ و گوشت و کفش چرمی و روغن و دلار و سکه و پنکه و جاروبرقی و کت و شلوار دامادی و گل سر عروس و کرایه وانت بار یا حتی غلط خواندن خبرهای گویندگان تلویزیون بی‌تفاوت باشیم. اصلا این‌جوری نیست. ما کلا یک رسالت تاریخی داریم و آن این است که سعی می‌کنیم در کنار مردم باشیم. یعنی این‌جوری که اگر مردم را دیدیم، می‌رویم بغل دستشان می‌ایستیم. دست خود را روی کتفشان می‌گذاریم، اگر وقت کردند یک عکس سلفی می‌گیریم و توی اینستاگرام پخش می‌کنیم تا به همه ثابت کنیم که ما در کنار مردم هستیم. البته شاید برخی دوست نداشته باشند با ما عکس بگیرند در آن صورت کاری می‌کنیم که آنها هر جایی می‌روند در مجاورتشان حرکت کنیم تا احساس نکنند که خدای ناکرده ما آنها را پشت کرده‌ایم یا در کنارشان نخواهیم بود. به هر حال هرچی باشد، یک طنزنگار- اگر قبول بفرمایید- مثل یک نماینده مجلس همیشه با مردم است. البته این را هم بگوییم ما اساسا عادت نداریم که حرف‌های ناجوری از زبان‌مان در بیاید تا خدای‌ناکرده کسی را ناراحت کنیم. درست است که گفتیم مثل نماینده مجلس هستیم، ولی نه پولش را داریم نه رانتش را که برویم توی مجلس. ما از بیرون حس نمایندگی را داریم، چون اگر از درون باشد، شاید آن موقع ما هم از دهان‌مان حرف بدی در بیاید و حس نمایندگی بر ما غلبه کند و آن موقع باید جل و پلاس ستون را جمع کنیم. البته اگر خدای‌ناکرده چنین رفتاری از ما سر بزند، بالاخره بعد از چند روز عذرخواهی می‌کنیم. مثل آقای «محمد باسط درازهی» نماینده محترم سراوان عذرخواهی می‌کنیم. به هر حال ما چون مسئول ستون هستیم، باید یک جوری از این ستون مواظبت کنیم که مردم بتوانند به آن تکیه کنند. حالا اگر یک روز حواس‌مان نبوده و چیزی نوشتیم، فوری می‌آییم دست به سینه می‌ایستیم و هی عذرخواهی می‌کنیم. این جوری هم حرف مان را زدیم و هم عذرخواهی کردیم. باور بفرمایید از شما هم عذرخواهی می‌کنیم که توی این متن یک چیزهایی نوشتیم که کاملا معلوم است داریم، پشتک و وارو و می‌زنیم تا یک حرفی و را نزنیم. بگذریم. همین. ورزش3...