تقدیر از سروقامتان موسیقی شمال البرز

آیین اختتامیه پنجمین فستیوال موسیقی, «آینه‌دار» که در این دوره به موسیقی, شمال, ایران (دامنه شمال,ی البرز,)؛ گیلان، مازندران و گلستان اختصاص داشت، در تالار وحدت برگزار شد. عباس علاالدین از روستای «زیارت» آغازگر این مراسم بود که با آواز گالشی و روایت منطقه خود از داستان لیلی و مجنون، مخاطبان را به وجد آورد. در ادامه تیزری که از سه روز گذشته فستیوال آینه‌دار تهیه شده بود به نمایش در آمد و بعد از آن «گَلی به گَلی» اجرا شد؛ آواز و نی چوپانی از دِلیر و الیتِ مازندران با اجرای کی‌قباد میردار و بهمن سام‌دلیری.
نخستین سخنران اختتامیه علی مغازه‌ای (دبیر هنری فستیوال آینه‌دار) بود که با قرار گرفتن پشت تریبون گفت: «در پنجمین فستیوال آینه‌دار به دامنه شمال,ی البرز, رفتیم و از غرب البرز, وارد تالش شدیم و گیل قدیم و دیلمان را دیدیم و بین ییلاق‌ها و جلگه‌ها و جنگل‌ها حرکت کردیم. با افرادی رو‌برو شدیم که بازتاب زیستی به‌خصوص هستند، رنگ و شکل زیست عوض شد اما سختی‌هایش بر جا بود. در گذر از دِلیر و الیت به دو عزیزی برخورد کردیم که اجرایشان را دیدید و بعد به گُدارها رسیدیم. از آن‌ها گذر کردیم و در زیارت، دایی عباس (عباس علاالدین) را دیدیم و در کتول، کسانی دیگر را شناختیم و در پایان می‌توانم به جرات بگویم گلستان دو کشور است، شمال, و جنوب».
مغازه‌ای در ادامه گفت: «در چشم من موسیقی, همواره جنسیت داشته و زن بوده است؛ موجودی زاینده چون زمین که جاندار است و جانبخش و درون این کانسپت، سازها هر کدام جنسیتی دارند. به عنوان مثال در سیستان و بلوچستان ساز قیچک، زن است که ملودی‌های اصلی را می‌نوازد و تنبوره هم مَرد است که با نواختن آکورد قیچک را همراهی می‌کند. در فستیوال ما اگرچه ناقلان موسیقی, مرد بودند ولی موسیقی, را از زنان گرفته بودند، موسیقی,‎ای را که خود، زن است. در پنجمین فستیوال آینه‌دار در کنار مردان شاهد حضور زنانی نیز بودیم که فریاد بی‌صدای زنان موسیقی‌دان بودند».
سپس رشید کاکاوند از تندیس‌های سروی گفت که به 24 موسیقی‌دان دامنه شمال,ی البرز, تعلق گرفت. او در این مورد گفت: «تندیس این مراسم سرو ایرانی است. سرو سبز است و سربلند و همیشه‌بهار و نماینده بلندقامتی و سرزندگی فرهنگ ایرانی. سرو به عنوان سمبل و نماد فرهنگی این رویداد انتخاب شده است. زنده‌یاد بیژن نجدی (شاعر و داستان‌نویس) که اگرچه در خاش به دنیا آمد اما تمام عمر در لاهیجان زندگی کرد، تعبیر زیبایی دارد با عنوان «سرزمین بته‌جقه‌ای من» و بته‌جقه هم از سرو گرفته شده است». ورزش3...